ایران فقط شیراز، اصفهان، مشهد و تبریز نیست ! ...

مناطق محروم و فراموش شده ی ایران همچنان محروم و مغفول باقی مانده اند .

شهر اولین ها، شهر گوهرسنگ ها، نصف جهان، مشهد 2017، تبریز 2018 و مجموعه این گونه شعارها و اقدامات با تمام نکات مثبت فراوانی که دارند، گواه یک نکته فراموش شده اخلاقی و وجدانی هستند که در سیاست گذاری و تلاش برای توسعه فراگیر ملی حتی در زمینه گردشگری، عدالت رعایت نمی شود .

بروکفیلد در تعریف توسعه می گوید: توسعه را باید بر اساس پیشرفت به سوی اهداف رفاهی نظیر کاهش فقر، بیکاری و نابرابری تعریف کنیم که بنابراین تعریف، نه تنها توسعه در زمینه گردشگری نکرده ایم، بلکه عدالت نیز رعایت نشده و تمام برنامه ریزی ها و سیاست گذاری ها در بخش گردشگری منحصر به چند شهر شده است .

با نگاهی به رویدادهای گردشگری سال جاری در کشور درمی یابیم طرح های توسعه گردشگری، همایش های جذب سرمایه، جشنواره های گردشگری و صنایع دستی راهی جز کلان شهرها پیدا نمی کنند. کار به جایی رسیده است که حتی محیط زیست هم از زیاده خواهی ها در امان نمانده و ثروت های ملی مورد بهره برداری های نابجا قرار گرفته است .

متاسفانه و برخلاف ادعاها و تلاش هایی که در زمینه توسعه گردشگری در کشور اتفاق افتاده است، همچنان سیاست ها و برنامه هایی که پیش از انقلاب طرح ریزی شده بود، تاثیرگذار بوده اند و باید بپذیریم که در هیچ یک از حوزه های گردشگری، هتل سازی، میراث فرهنگی و کاوش های باستان شناسی اتفاق مثبت بزرگی به انجام نرسیده است و مناطق محروم فراموش شده همچنان محروم و مغفول مانده اند. این در حالی است که استان های محروم کشور، صاحب غنی ترین و ارزشمندترین میراث تاریخی و طبیعی ایران و حتی جهان هستند و اگر به جای تعرض به کوه و جنگل و دریا، سهم کوچکی از سرمایه گذاری ها در بخش گردشگری راهی این مناطق شود، سود و سرور حاصل از کارآفرینی، محرومیت زدایی، همدلی و وفاق ملی کام همه مردم را شیرین خواهد کرد و ثمرات آن در جهت منافع ملی، سند چشم انداز، برنامه های توسعه پایدار و برنامه ششم خواهد بود .

اگر بخواهیم به موارد فراموش شده اشاره کنیم، نمونه ها بسیارند. یک دنیا جاذبه و ظرفیت گردشگری، تاریخی، معماری، باستان شناسی، زیست محیطی و طبیعی در استان هایی چون سیستان و بلوچستان، کرمان، خوزستان، لرستان و ... وجود دارند که متاسفانه به دلیل بی توجهی در حال نابودی هستند و هیچ گاه دوباره به وجود نخواهند آمد. این در حالی است که این میراث تنها متعلق به ما و سرزمین ما نیست؛ بلکه میراث هویت بشری و تاریخ اجتماعی و تکوینی مردم در روزگار کهن تا به امروز است .

کشوری که مورد ظالمانه ترین تحریم ها قرار گرفته، چه راهی جز توجه به اقتصاد ملی و مردمی دارد؟ گردشگری با ویژگی های خاصی که در کشور ما دارد می تواند به یکی از بزرگ ترین مولدهای کارآفرینی، درآمدزایی، همدلی، ارتقای جایگاه و فرهنگ ایران در جهان و همچنین رفع فقر و فساد در کشور تبدیل شود. میهمان نوازی و رفتار خوب ایرانیان در مواجهه با میهمانان و گردشگران داخلی و خارجی که در رگ و پی مردم این سرزمین در طول تاریخ نهادینه شده است، جاذبه های گوناگون تاریخی و طبیعی، تنوع اقلیم و دارا بودن آثار و مکان های فراوانی که می توانند به مقصد گردشگری تبدیل شوند، همگی نشان از این ظرفیت بزرگ و ملی در کشور دارد که وجب به وجب این خاک زرین نیاز به توجه و برنامه ریزی اصولی و عدالت محور دارد