فردوسی، نماد باشکوه هویت ایرانی ...

حکیم ابوالقاسم فردوسی در ماندگاری تاریخ کهن ایرانی و اعتلای زبان و ادبیات فارسی نقشی بی بدیل دارد و بر همین اساس بحق از وی و اثر گران سنگ اش شاهنامه به عنوان نماد باشکوه هویت ایرانی یاد می شود.فردوسی در میان تمام شاعران فارسی زبان دارای جایگاهی رفیع است و از وی در تاریخ به عنوان احیا کننده زبان و ادبیات فارسی یاد می شود. شاهنامه فردوسی که بدون تردید یکی از بزرگترین آثاری است که به زبان فارسی سروه شده مرزهای ایران اسلامی را درنوردیده و با ترجمه های بسیار زیاد دست به دست چرخیده است. فردوسی در شاهنامه نقش یک عامل وحدت آفرین را ایفا کرده است و به تمامی اقوام به صورت یکسان پرداخته است. تاثیر فردوسی در تاریخ کهن ایران غیر قابل کتمان است و نمی توان نقش وی را در هویت بخشی ایرانیان از گذشته تا حال نادیده گرفت .
شاهنامه فردوسی یکی از غنی ترین و ارزشمندترین گنجینه های زبان و ادب فارسی است و بدون تردید نخستین کتابی است که پاسدار کلمات درست و زیبای زبان دری شده و آنها را با درستی و امانتداری به دست نسل های بعدی سپرده است .
تلاش 30 ساله فردوسی در شاهنامه باعث شده بسیاری از واژگان زیبای فارسی همچنان بعد از گذشت سال ها زنده بمانند؛ در این میان عشق و علاقه همه اقوام ایرانی نسبت به حفظ و مطالعه شاهنامه سبب شده که فردوسی به عنوان آفریننده اثری ماندگار در ذهن و تاریخ ایرانیان جاودانه شود .

** فردوسی شعر پارسی را استحکام بخشید
معاون حقوقی و امور مجلس وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی می گوید: فردوسی زمینه استحکام و قوام شعر فارسی را فراهم کرده است .
سیدهادی حسینی اظهار کرد: بررسی ها نشان داده که اکثر زبان ‌ها بتدریج دچار بحران شده اند اما زبان فارسی از این نظر مستثنی بوده است و می توان گفت رنج 30 ساله فردوسی برای خلق اثر سترگش شاهنامه در این زمینه بسیار موثر بوده است .
وی افزود: اکنون با تعامل و ارتباط مناسب با سایر کشورها، فرهنگ اصیل ایرانی اسلامی از مرزهای جمهوری اسلامی ایران عبور کرده است .

** ضرورت همکاری تمامی دستگاه‌ها برای برگزاری باشکوه روز فردوسی و پاسداشت زبان پارسی
معاون توسعه مدیریت و منابع وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی نیز بر ضرورت همکاری تمامی دستگاه‌ها و نیز برنامه‌ریزی منسجم و منظم مجریان و دست‌اندرکاران برای برگزاری باشکوه روز ملی فردوسی و پاسداشت زبان پارسی تاکید کرد .
علی اصغر کاراندیش با قدردانی از تلاش و اهتمام همه دستگاه های خراسان رضوی برای برگزاری بزرگداشت مفاخر استانی، خواستار همکاری تمام دستگاه های اجرایی مربوطه در راستای معرفی مفاخر، بزرگان و شخصیت های فرهنگی و هنری این استان در سطح کشور شد .
وی تصریح کرد: تعیین سه روز ملی با عناوین روزهای ملی فردوسی، خیام و عطار برای خراسان رضوی افتخاری بزرگ است که همه ساله باید با اجرای برنامه های علمی، فرهنگی و هنری این ایام را گرامی داشت .
معاون وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی با اشاره به نقش غیرقابل انکار فردوسی در اعتلای شعر و ادب پارسی، ادامه داد: میزبانی مشهد 2017 به عنوان پایتخت فرهنگی جهان اسلام، فرصتی مغتنم برای معرفی تاریخ مشهد بویژه فردوسی بزرگ است که باید از آن نهایت استفاده را برد .

** شاهنامه و زبان فارسی هویت فرهنگی و تاریخی ملت است
مدیر قطب علمی فردوسی شناسی دانشگاه فردوسی گفت: زبان فارسی به عنوان پرچم هویت ملی و نیز شاهنامه شاخصه فرهنگی یک ملت است که باید آن را پاس داشت .
دکتر محمدجعفر یاحقی اظهار کرد: مقام معظم رهبری نسبت به پاسداشت زبان پارسی اهتمام ویژه‌ای داشته و دارند و از این رو باید روز بزرگداشت فردوسی و ادب پارسی را پاس بداریم و این ضرورت‌ باعث شد تا اقدامات لازم در این زمینه صورت گیرد .
وی با بیان اینکه فردوسی نقش بسیار مهمی در شعر و ادبیات فارسی ایفا کرده است، افزود: برگزاری نشست های تخصصی با حضور اندیشمندان کشورهای مختلف می تواند زمینه گسترش زبان و ادبیات فارسی را بیش از گذشته فراهم کند .
این استاد دانشگاه فردوسی مشهد با اشاره به اینکه شاهنامه فردوسی پر از مفاهیم و مضامین صلح و دوستی است، اظهار کرد: شاهنامه اثری جهانی است و متعلق به همه مردم دنیا است .
مدیر قطب علمی فردوسی شناسی دانشگاه فردوسی با بیان اینکه نقش شاهنامه فردوسی در تقویت روحیه حماسی ملت ایران ستودنی است، تصریح کرد: شاهنامه تنها یک کتاب حماسی و روایت یک قهرمان نیست بلکه گنجینه ای از پندها و اندرزهایی است که می تواند به اصلاح فرهنگ هر فرد و جامعه کمک کند .
یاحقی خاطرنشان کرد: فردوسی، آزادی، اخلاق و ادب در زبان و اندیشه را به ما می آموزد و بر همین اساس فردوسی نماد وجدان عمومی جامعه است که در آن ملیت و مذهب به یکدیگر می رسند و ایران و اسلام به عنوان هویت ایرانی قابل فهم هستند .
مدیر قطب علمی فردوسی شناسی دانشگاه فردوسی اظهار کرد: اگر جامعه از بی اخلاقی رنج می برد و در آن دور شدن از ادب و خردورزی به عنوان یک آسیب اجتماعی جدی مطرح است باید اندیشه های فردوسی را ترویج داد .
25 اردیبهشت ماه سالروز بزرگداشت حکیم ابوالقاسم فردوسی و پاسداشت زبان فارسی است .
حکیم ابوالقاسم فردوسی در سال 329 هجری در روستای طابران (طبران) توس به دنیا آمد و پدرش از دهقانان توس بود که ثروت و موقعیت قابل توجهی داشت؛ فردوسی در جوانی با درآمدی که از املاک پدرش به دست می آورد به کسی محتاج نبود اما بتدریج، آن اموال را از دست داد و به تهیدستی گرفتار شد .
وی از همان زمان که به کسب علم و دانش می پرداخت، به خواندن داستان هم علاقه مند شد و به تاریخ و اطلاعات مربوط به گذشته ایران عشق می ورزید .
همین علاقه به داستانهای کهن بود که او را به فکر انداخت تا شاهنامه را به نظم درآورد و چنان که از گفته خود او بر می آید، مدتها در جست و جوی منابع لازم بود و پس از یافتن نسخه اصلی داستانهای شاهنامه، نزدیک به سی سال از بهترین ایام زندگی خود را وقف این کار کرد .
فردوسی در سال 370 یا 371، به نظم در آوردن شاهنامه را آغاز کرد و در اوایل این کار هم خود او ثروت و دارایی قابل توجهی داشت و هم برخی از بزرگان خراسان که به تاریخ باستان ایران علاقه داشتند، او را یاری می کردند .
به مرور زمان و پس از گذشت سالها، در حالی که فردوسی بیشتر شاهنامه را سروده بود، دچار فقر و تنگدستی شد .
فردوسی سعی در بازگشت زبان پارسی به ایران داشت و تلاش کرد با قلمش به مردم یادآوری کند که چه بودند و چه شده اند و توانست با اثر زیبای خود، زبان پارسی را به مردم بازگرداند، اما به دلیل برخی از شعرهایش، مورد خشم حاکم وقت قرار گرفت .
بر خلاف آنچه که مشهور است، فردوسی سرودن شاهنامه را تنها به دلیل علاقه شخصی و حتی سالها قبل از آن که سلطان محمود به سلطنت برسد، آغاز کرده بود اما چون در طی این کار، بتدریج ثروت و جوانی را از دست داد، به فکر افتاد که آن را به نام پادشاه بزرگی درآورد و با این تصور که سلطان محمود، قدر او را خواهد شناخت، شاهنامه را به نام او کرد و راه غزنین را در پیش گرفت .
اما سلطان محمود که بیش از تاریخ و داستانهای پهلوانان ایرانی، به اشعار ستایش آمیز شاعران درباری علاقه داشت، قدر سخن فردوسی را ندانست و او را چنانکه شایسته اش بود، تشویق نکرد .